Bericht uit weblog wethouder Ko Scheele
Vrouwen met een missie!
Wil Ligtenberg, ruim 80 jaar, onvermoeibaar als het gaat om mensen die het nodig hebben bij te staan met raad en daad. Van haar komt het spreekwoord: waar een Wil is, is een weg. Bij al haar bezigheden was ze vaak in goed gezelschap van Thea van Schaik, ook al zo’n vrouw die niet te remmen is. Ik herinner me nog goed hun initiatief om de WMO eens goed aan de ‘man’ te brengen, en dat in het gemeentehuis. Ons huis stond op zijn kop en eerlijk gezegd was dat ook wel een beetje nodig. Wil en Thea vertegenwoordigen een bijzondere generatie van vrouwen die steeds klaar staan, niet voor zichzelf, altijd voor anderen. Bij het afscheid kreeg Wil van Thea een mooi beeld uit Gambia. Een cirkel waarbinnen twee mensen elkaar aanraken, bemoedigen, helpen. Het was op het lijf van beide dames geschreven. Met het vertrek van Wil leek de cirkel van vrouwenadvisering ook rond. Maar er blijft werk aan de winkel. Dat was ook de conclusie in het wervelend gesprek waar ook Anneke Jeeninga, Karola Schröder, Anneke Rolvink en Marietje Luttekes aan deelnamen. Dat zijn vrouwen die u ook wel eens in een ander verband actief zag. Mooi dat ze zich zo willen inzetten. Karola pakt dit verhaal nu verder op.
Het gesprek werd afgesloten met een passend gedicht van Nora Petit.
Ik wil met weinig middelen
de verstaanbare taal van het hart
de wereld bewoonbaar maken
niet mooi, niet poëtisch gewoon
bereikbaar voor iedereen
om te zien wat jij niet ziet
om te horen wat niemand meer weet.
Geef mij daarom je hand
dan zie ik wie je bent
een bedelaar aan de poort
een mens, een dier, een vriend
ik zeg je: Geef je hand
ik ben toch net als jij
laten we samen iets doen
de wereld bewoonbaar maken
voor mensen zoals wij.
Het is er ook de tijd naar: een nieuwe lente.
Zolang er maar vrouwen blijven met een missie!
