OMMEN – Verschillende politieke partijen uit de gemeente geven hun actuele standpunten weer in het Ommer Nieuws. In deze editie is Erik Slagter van de PvdA aan het woord.
Even voorstellen, mijn naam is Erik Slagter, vader van 2 kinderen. 47 jaar jong en met trots lid van de PvdA Ommen. Werkzaam als woonbegeleider bij K-vriendelijk. Als nieuwbakken lid ben ik gevraagd om deze week de column te schrijven. Ja dat hoef je geen 2x te zeggen natuurlijk…
“Doe even normaal”, ik hoor het me nog zeggen tegen één van mijn kinderen. Waarop ik de vraag terugkrijg, Pap, wat is eigenlijk normaal? Waar het meeste van is, heb ik op school geleerd. Maar als heel veel mensen dan niet normaal doen, dan wordt dat toch normaal? Ja, daar heb ik niet van terug. Leuk, bijdehante kinderen. Ik leer mijn kinderen zelf na te denken. Niet met de meute meelopen, maar kijk goed naar jezelf en sluit dit aan bij de maatschappij waar je bij wilt horen. Het lijkt of het steeds lastiger wordt om met elkaar om te gaan, maar ik denk dat we vergeten zijn hoe we met elkaar kunnen omgaan. Ieder mens weet het verschil tussen goed en kwaad. Hoe je er mee omgaat is een keuze, en die heb je altijd. Zelfs een militair kan er voor kiezen om de trekker niet over te halen. Wat zou er dan voor wereld ontstaan als elke soldaat er voor kiest om niet meer te schieten, gaan we elkaar weer zien voor wie we zijn of blijven we hangen op de verschillen en wie in welk hokje moet passen. Ik zie mezelf als een vrije geest die anders denkt als waar het meeste van is. In een wereld vol belangen en controle is het moeilijk om een leven te leiden dat jezelf wilt.
Ik vraag me altijd af waarom sommige dingen niet kunnen. Het is niet zo moeilijk, als we wat meer loslaten. De teugels er los op… Laten we weer gaan beleven. Beleven met elkaar in een rottijd. Als we door de verschillen heen kijken blijft de mens over. De mens die verder moet, die aan het overleven is en die graag gelukkig wil zijn. Wat is er mis met elkaar een beetje geluk te gunnen. Dit is waarom ik mij heb aangesloten bij de PvdA. Betrokkenheid en een warm welkom. Omkijken naar degene die het zelf niet kunnen. Staan voor gerechtigheid en een betere verdeling.
Geen labels meer, weg met die vooroordelen en met je kop uit die telefoon. Ons mobile leven is een begrip geworden. Hebben we het echte leven geblockt. Kunnen we het niet meer aan of willen we het niet meer zien? Ik weet het niet…misschien zijn we gewoon lui geworden en vinden we alles prima zo. Nou ik niet…zelfs op mijn 47-ste nog een sprong in het diepe en uit die comfortzone. Live life. Niemand heeft gezegd dat het makkelijk is en het gaat ook niet vanzelf. Geloof in jezelf en geef ruimte aan een ander, dan komen we er wel.
Tot de volgende keer…