Zuur links of guur rechts!
Bent u ook zo geschrokken van het debat in de Tweede Kamer over de regeringsverklaring?
In mijn vorige column in februari was Omtzigt net weggelopen met de ‘geleende’ auto van Plasterk. Hij is toen wel terug gekomen maar ik vraag me af of hij hier nu geen spijt van heeft. Er moesten grondwettelijke waarden over de rechtsstaat worden vastgelegd om het een kans van slagen te geven, ofwel spelregels opstellen om alle kikkers in de kruiwagen te houden (hier schijnt racisme niet onder te vallen). Wilders mocht geen premier worden want dat zou het land op zijn kop zetten (ijskast) en Omtzigt en Yesilgöz vochten om te mogen gedogen. Uiteindelijk werd er borstkloppend over vele schaduwen heen gestapt voor het landsbelang, want het land moet worden geregeerd en er moet recht worden gedaan aan de verkiezingsuitslag. En terecht! Maar tot welke prijs?
GroenLinks-PvdA en met name Timmermans werden in de campagne al weggezet als groen-rode gekkies onder het motto: kies voor Wilders anders krijg je Timmermans cadeau! Zowel VVD alsook NSC hebben dus bewust gekozen voor een radicaal rechtse koers. De formatie werd één grote beschamende klucht. Er werd een hoofdlijnenakkoord in elkaar getimmerd dat er voor de afzonderlijke partijen goed uit kwam maar een algehele visie ontbreekt. Er kon moeilijk een ministersploeg worden samengesteld laat staan een minister-president worden gevonden.
Extra (X) parlementair
Het stokpaardje van Omtzigt, namelijk een extra (X) parlementair kabinet, moest er ook nog worden in gefietst maar is uiteindelijk een slap aftreksel geworden met alleen de verandering dat de fractieleiders geen minister worden maar in de kamer blijven. Hier kunnen ze de uit te werken plannen die de nieuwe ministers nog moeten maken, op afstand bekritiseren. Kortom de nieuwe ministers zonder ervaring worden zwaar op de proef gesteld, ofwel de verantwoordelijkheid kan worden afgeschoven. Na een grondige speurtocht door het hele land werd na meerdere afzeggingen Dick Schoof gevonden om zich op te offeren als minister-president. Een gepensioneerde hoge ambtenaar, die zijn sporen al had verdiend, mag dit kabinet gaan leiden zonder enige politieke ervaring en met een groot afbreuk risico.
Wanvertoning
Velen hadden verwacht dat de rode loper voor dit nieuwe kabinet woensdag en donderdag werd uitgerold, maar niets was minder waar. De oppositie greep het eerste officiële moment in de Tweede Kamer aan om met name de rechtsstatelijke moraal van dit kabinet uit te vragen. Niet vreemd aan de start van een nieuwe periode, na 14 jaar Mark Rutte.
Ik hoef u vast niet te vertellen wat de uitkomst van deze twee dagen zijn geweest. Wel is gebleken dat, door de knuppel in het hoenderhok te gooien, de verhoudingen tussen de coalitie partijen zo broos zijn dat zelfs Omtzigt, Yesilgöz en Wilders met elkaar in conflict kwamen, en Schoof stond dit met open mond te aanschouwen. Hoezo nieuw vertrouwen in de politiek of een nieuwe bestuurscultuur!?
Deze column kan worden gelezen als een zure cynische linkse reactie met leedvermaak maar we beseffen ons als GroenLink- PvdA dat wij ook niet in staat zijn geweest het heft in handen te nemen.
We gaan het zien!
René van der Linde
