Door Lodewijk Asscher op 29 mei 2018
Zeker zijn van je bestaan. Van een fatsoenlijk inkomen en van steun als het even tegenzit.
Dat is wat we hier in decennia hard werken hebben nagestreefd. Niet de bedeling of de liefdadigheid maar een vangnet voor ieder mens die pech tegenkomt in het leven. Het sociaal minimum om van te leven voor wie niet kan werken. En voor wie werkt hebben we ook een fatsoenlijk minimumloon.
De mate van beschaving kun je aflezen aan de manier waarop we met zwakkeren omgaan.
De afgelopen jaren heb ik heel veel mensen ontmoet die aan den lijve hadden ervaren hoe het is om van de ene op de andere dag alles kwijt te raken. Je werk, je inkomen, je collega’s, je toekomstplannen. Ik sprak een grote, trotse timmerman die geknakt vertelde dat hij niet met computers om kon gaan, zijn baan verloor en het niet meer wist.
De mate van beschaving kun je aflezen aan de manier waarop we met zwakkeren omgaan. Met de mensen die niet als eerste in de rij staan.
Enter de VVD:
- De VVD stelt nu voor de bijstandsuitkering te verlagen en pas als iemand zich “nuttig” maakt weer aan te vullen. 942 euro. Hoeveel gaat daarvan af? Hoe moeten mensen dan leven?
- De VVD stelt nu voor mensen met een arbeidsbeperking die werken te betalen onder het minimumloon. Ze worden daarin gesteund door CDA, D66 en CU.
- De VVD stelt nu voor 1,4 miljard (eigenlijk 1,6 miljard ) uit te geven voor het afschaffen van de dividendbelasting, een cadeau voor buitenlandse beleggers.
- De VVD is keihard over uitkeringsfraude en zwijgt over integriteit in eigen kring. De VVD zou de Malinese “spiderman” in Frankrijk die een kleuter redde geen verblijfsvergunning geven “want aanzuigende werking”.
De PvdA staat een radicaal andere koers voor. Niet wantrouwen maar vertrouwen.
Hier is een bijbelse uitdrukking voor. De VVD ziet de splinter in het oog van de zwakkere maar niet de balk in (of moet ik zeggen voor) eigen ogen. Het maakt me woedend want het gaat vaak om mensen die zichzelf niet kunnen verdedigen. Deze voorstellen zorgen voor enorme ongerustheid bij mensen. Een groep Nederlanders die het toch al niet mee zit krijgt een trap na en vraagt zich wanhopig af hoe je zou moeten leven van nog minder geld.
De PvdA staat een radicaal andere koers voor. Niet wantrouwen maar vertrouwen. Niet opjagen maar belonen. Geen verzorgingsstaat voor multinationals maar zorgen dat iedere Nederlander zeker is van zijn bestaan.
