Raadslid in coronatijd: artikel in Ommer Nieuws

Als laatste in de rij van raads- en commissieleden schrijf ik dit artikel over hoe ik de coronaperiode heb beleefd. Om de rij te sluiten is enerzijds prettig omdat je dan over een langere periode kan terugkijken op het verloop en de gevolgen van de coronacrisis, maar anderzijds is het lastiger omdat er al onnoemelijk veel is gezegd en geschreven over de pandemie, de anderhalve meter, de lockdown, de mondkapjes, de avondklok, de tests, het vaccin en het dashboard. Hier waag ik me dan ook maar niet meer aan. Ik had gehoopt dat de pandemie deze zomer al helemaal onder controle zou zijn, maar het tegendeel is waar. De derde prik wordt nu zelfs overwogen. Wel moet opgemerkt worden dat we vorig jaar rond deze periode nog geen zicht hadden op een adequaat vaccin. Dus laten we deze zegening zeker tellen! De impact van de pandemie was voor veel mensen enorm ingrijpend. Voor mij en ons gezin is dit minder belastend geweest en heeft weinig negatieve effecten gekend. Wel kwam door de getroffen maatregelen ons leven in een lagere versnelling en stonden sociale contacten en diverse activiteiten op een laag pitje. Vervelend, maar niet meer dan dat! Daarentegen heb ik – werkend als ambulant psychiatrisch verpleegkundige – wel van dichtbij meegemaakt welke impact het coronavirus heeft gehad op psychisch kwetsbare mensen. Mensen waarbij het persoonlijke contact juist zo belangrijk is, maar tijdelijk niet mogelijk was. In eerste instantie werden de face to face contacten in beeldbellen omgezet. Maar hoe doe je dit met patiënten die geen telefoon of computer hebben? Al snel hebben we getracht de persoonlijke contacten weer op te starten om verdere eenzaamheid, sociaal isolement, psychisch leed en opnames te voorkomen. De grote vraag is echter; wat heeft de coronacrisis bij ons als individu maar ook bij de politiek losgemaakt? Gaan we nu serieus aan de slag om de planeet als een levend organisme te behandelen, of blijven we de aarde uitputten vanuit een economisch gewin en blijven we ons verder verrijken aan de grondstoffen die het ons oplevert, met alle gevolgen van dien? Zien we corona als een serieuze alarmbel voor het onheil dat op ons af komt of zien we het vaccin als symptoombestrijder en struikelen we van de ene crisis in de andere en steken we de kop in het zand? De ervaring leert dat de mens vaak vervalt in oude structuren als de hoogste nood geleden is. Ik hoop echter dat de politiek, en dat zijn wij, dit noodsignaal niet in de wind zal slaan en kiest voor een daadkrachtige, progressieve klimaataanpak, zodat het tij mogelijk nog te keren is. Juist nú is het dus van groot belang dat de nieuwe coalitie van blauw naar rood/groen gaat kleuren! Laten we met elkaar weer gaan werken aan een gezond relativisme en nieuw burgerschap waarin we verantwoordelijkheid nemen voor het klimaat, waarin de menselijke maat weer voorop komt te staan en niet de regelzucht, en waarin het accent moet komen te liggen op gelijke kansen voor iedereen. Ook voor ons als gemeentelijk politieke vertegenwoordigers liggen hierin grote uitdagingen!
René van der Linde Plaatsvervangend Commissielid PvdA Ommen